Frea Lenger naast het monument ‘omarmen’

Monument

U kijkt naar een beeld ontworpen door de Almeerse kunstenares Frea Lenger en dat zij de toepasselijke naam “omarmen” heeft gegeven.

De armen zijn uitgevoerd in RVS en in het midden kunt u de kleuren van de Flevolandse vlag herkennen, gemaakt van transparant Perspex.

De Melati, oftewel de jasmijnbloem staat symbool voor de Indië herdenking, maar ook voor het niet-vergeten. Het niet vergeten van een gedeeld verleden, dat een veilige plaats moet krijgen in onze harten.

Herdenking:

Ieder jaar op 15 augustus herdenken we alle slachtoffers van de oorlog in het voormalig Indië, uit respect en medeleven voor de vele slachtoffers die het tijdens de 2e wereldoorlog in Indië moesten ontgelden. Soldaten en onschuldige burgers, de gevangenen in Japanse werkkampen, mensen die gevochten hebben voor de vrijheid van hun land, een oorlog die ruim 3½ jaar duurde, velen van hen hebben niet eens een fatsoenlijk graf gekregen.

Op 4 mei 1945 vond de capitulatie van de Duitsers in Nederland plaats, maar werd in het voormalig Indië de oorlog pas op 15 augustus 1945 opgegeven door de Japanse keizer Hirohito, na nucleaire aanvallen op Hiroshima en Nagasaki.

Helaas brak er direct erna grote onrust onder de bevolking uit en met name jongeren wilden van Indië weer een autonome staat maken en keerden zich met veel geweld tegen de Europeanen, maar ook tegen Chinezen en andere bevolkingsgroepen. Zij trokken met speren en ander wapentuig de dorpen in, daarbij zijn ook nog eens duizenden mensen omgekomen. Dit wordt de Bersiap-periode genoemd.

De Nederlandse regering wilde Nederlands-Indië weer onder Nederlands bestuur brengen en bestrijdt de republiek met 2 politionele acties. Naar schatting kwamen hierbij 5000 militairen en 100.000 Indonesiërs om. Uiteindelijk onder druk van Amerika erkende Nederland de onafhankelijkheid op 27 december 1949.

De periode daarna vertrokken noodgedwongen honderdduizenden mensen uit Indonesië en meer dan 300.000 mensen kwamen in Nederland terecht. Ze waren voor de keus gesteld, of de Indonesische nationaliteit verwerven of de Nederlandse nationaliteit behouden met vertrek als consequentie. Voor velen was het een emotionele reis, je moederland verlaten en op weg naar en je vestigen in het onbekende vaderland. Veelal familie en bezittingen achterlatend.
Oorlog is nooit ver weg.

De oorlog is nooit ver weg

De afstand tot de Tweede Wereldoorlog wordt ieder jaar groter, maar bijna iedereen heeft via overlevering van generatie op generatie te maken met de Tweede Wereldoorlog of oorlogen die daarna hebben plaatsgevonden.

Voor de eerste generatie is het doorgeven van oorlogservaringen vaak een vorm van verwerking en een manier om hun kinderen en kleinkinderen te waarschuwen voor het gevaar van oorlog. In veel families werd na de oorlog echter juist gezwegen. De generaties daarna geven vaak een eigen duiding aan het oorlogsverleden, op basis van de verhalen die zij van de eerste generatie hebben doorgekregen. Of door bepaald gedrag van hun (groot)ouders dat voortkomt uit die oorlogservaringen. Denk bijvoorbeeld aan het bewaren van voedsel door mensen die de hongerwinter hebben meegemaakt.

Zo zijn de effecten van oorlog nog steeds merkbaar in het leven van veel mensen, zowel voor de direct betrokkenen als voor hun partners, kinderen, kleinkinderen en andere familieleden. Jongere generaties dragen ook de ervaring van recentere oorlogen met zich mee – dichtbij of ver weg. Sommige kinderen en kleinkinderen van getroffenen worstelen met vragen over de eigen identiteit.

Oorlog, historisch en actueel, heeft grote impact op de samenleving. Hoe geven mensen betekenis aan ons gezamenlijke verleden? Hoe gaan we om met actuele dreigingen van oorlog? En hoe verhouden het verleden en het heden zich tot elkaar?

Uiteindelijk zullen we moeten leven met het besef dat er ergens in de wereld oorlog is, dat we moeten koesteren dat we in ons land in vrijheid kunnen leven.

De geest zal altijd overwinnen!